شارژ سریع اختصاصی با USB-C: با توجه به سرعت ۲۴۰ وات USB PD، زمان آن رسیده است که پروتکل های اختصاصی را کنار بگذارید.
احتمالاً تلفن هوشمند بعدی شما با شارژر در جعبه عرضه نخواهد شد. من در اینجا فقط در مورد دستگاه های پرچمدار گران قیمت صحبت نمی کنم – ما متوجه شده ایم که تعداد فزاینده ای از دستگاه های میان رده از این روند پیروی می کنند. Samsung Galaxy A53 و Nothing Phone 1 ، دو انتخاب محبوب اقتصادی برای سال ۲۰۲۲، با شارژر عرضه نمی شوند. و اگر چیزی از مرگ جک هدفون آموخته باشیم ، این است که در نهایت شرکت‌های بیشتری از آن پیروی خواهند کرد.
با توجه به این اجتناب ناپذیری، زمان آن فرا رسیده است که سازندگان پروتکل های شارژ اختصاصی را به نفع استانداردهای جهانی کنار بگذارند، و در ادامه دلیل آن آمده.
شارژ سریع اختصاصی در جعبه وجود ندارد: آینده نگران کننده است؟
حتی با وجود اینکه سامسونگ و Nothing برای خرید جداگانه شارژر مورد سرزنش قرار گرفتند، مسلماً بسیاری از کاربران می توانند بدون خرید شارژر از پس آن برآیند. این به این دلیل است که هر دو شرکت برای شارژ سریع به استاندارد جهانی USB Power Delivery متکی هستند . علیرغم نامی که فکر می کنید، شارژ فوق سریع سامسونگ یک استاندارد اختصاصی نیست. در عوض، بر اساس مشخصات منبع تغذیه قابل برنامه ریزی USB-PD (PPS) است.
از نظر عملی، می‌توانید از هر شارژر با قابلیت PPS – حتی یک شخص ثالث – برای شارژ یک دستگاه مدرن سامسونگ استفاده کنید. با این حال، این موضوع برای بسیاری از برندهای دیگر گوشی هوشمند، از جمله شیائومی، وان پلاس و اوپو صادق نیست. این برندها امروزه در خط مقدم فناوری شارژ سریع گوشی‌های هوشمند قرار دارند و پروتکل‌های مربوطه خود تا ۱۵۰ وات انرژی را پشتیبانی می‌کنند. با این حال، اگر از شارژر USB-PD با این دستگاه‌ها استفاده می‌کردید، در قدیم فقط از ۱۸ یا ۲۷ وات استفاده کرده اند.گوشی‌های هوشمند مدرن با شارژ اختصاصی می‌توانند با سرعت‌های خیره کننده شارژ شوند، اما فقط از طریق USB Power Delivery از ۲۷ وات ناچیز پشتیبانی می‌کنند.
نیازی به گفتن نیست که این نابرابری مایه نگرانی است. بسیاری از ما شارژر SuperVOOC نداریم ، بنابراین اگر Oppo بخواهد شارژر را در جعبه اضافه نکند، چاره ای جز خرید آن ندارید. معمولاً می‌توانید شارژرهای OnePlus، Oppo، و Realme را با هم ترکیب کنید، اما این فقط به این دلیل است که همه آنها بر اساس یک فناوری اساسی هستند. در مقابل، USB Power Delivery این روزها تقریباً جهانی شده است و در همه چیز از مک بوک گرفته تا بلندگوهای بلوتوث پشتیبانی می شود.
این شکاف بیشتر با این واقعیت تشدید می شود که برندها اکنون درگیر یک مسابقه کوتاه برای رسیدن به سریع ترین زمان شارژ ممکن با هر نسل جدید هستند. معمولاً مشاهده می شود که تلفن های هوشمند جدید دو برابر بیشتر از نسل قبلی خود از قدرت شارژ پشتیبانی می کنند. به عنوان مثال، OnePlus ظرف مدت سه سال از ۳۰ وات به ۱۵۰ وات رسیده است. در حالی که این برند در حال حاضر شارژرها را با دستگاه های جدید بسته بندی می کند، اگر این تعهد به پایان برسد چه؟
حتی زمانی که شما صاحب شارژر اختصاصی مناسب هستید، ممکن است سرعت آن از آنچه دستگاه جدیدتان پشتیبانی می‌کند کندتر باشد. سپس اگر به یک شارژر جدید ارتقا دهید، شارژر قدیمی عملاً بی فایده می شود زیرا هیچ یک از دستگاه های دیگر شما را سریع شارژ نمی کند. در مجموع، این یک چرخه معیوب است. ناگفته نماند ضایعات الکترونیکی اضافی که این کار باعث می شود.
چرا استاندارد شارژ جهانی منطقی است
بر اساس همه چیزهایی که تاکنون بحث کردیم، واضح است که فناوری شارژ اختصاصی متعلق به چشم‌انداز فناوری نیست که به طور با سرعتی به سمت قابلیت همکاری همگانی حرکت می‌کند.
اتخاذ یک استاندارد جهانی مانند USB Power Delivery مشکل قطعه قطعه شدن USB-C را یک شبه برطرف نمی کند، اما حداقل به ما امکان می دهد شارژرها را بین دستگاه های بیشتری به اشتراک بگذاریم. امروزه بسیاری از دستگاه ها مانند لپ تاپ ها از شارژ ۱۰۰ واتی از طریق USB-PD پشتیبانی می کنند. و مشخصات جدید ۲۴۰ وات باید این استاندارد را در آینده فراگیرتر کند. برای این منظور، شارژرهای سازگار با USB-PD باید همچنان ارزان تر شوند زیرا دستگاه های بیشتری از آنها پشتیبانی می کنند.استفاده گسترده از USB Power Delivery منجر به افزایش رقابت و کاهش قیمت خواهد شد.
در حال حاضر، با قیمت یک آداپتور شارژ با مارک سامسونگ یا گوگل، می‌توانید یک آداپتور شخص ثالثی را انتخاب کنید که قدرت شارژ بیشتر یا چندین پورت را ارائه می‌دهد. متأسفانه، این امکان در دنیای شارژ اختصاصی وجود ندارد، جایی که شما چاره‌ای ندارید جز اینکه ۳۰ تا ۵۰ دلار برای یک آداپتور شخص اول هزینه کنید که حتی ممکن است با هیچ یک از دستگاه‌های دیگر شما کار نکند.
این مشکل بسیار فراتر از دنیای شارژرهای دیواری است. پاوربانک های قابل حمل و شارژرهای خودرو از پروتکل های اختصاصی پشتیبانی نمی کنند. بدتر از آن، یافتن یک گزینه شخص اول نیز همیشه ممکن نیست. همانند دوشاخه های دیواری، قدرت شارژ در این شرایط اغلب به ۱۰ وات یا ۱۸ وات کاهش می یابد – که برای اکثر کاربران مدرن گوشی های هوشمند غیرقابل قبول است.
شارژ اختصاصی: آغاز پایان؟
به همان اندازه که من از اعتراف آن متنفرم، پروتکل های شارژ اختصاصی احتمالاً باقی خواهند ماند – حداقل برای آینده نزدیک. برندها مدت‌ها مدعی شده‌اند که فناوری‌های شارژ مربوطه آنها در مقایسه با رقبا، عملکرد بهتری در حفظ سلامت باتری دارند.
در اوایل سال جاری، اوپو ادعا کرد که شارژر خودشان، در مورد سلامت باتری Find X5 Pro به باتری اجازه می‌دهد تا ۱۶۰۰ چرخه شارژ را قبل از از دست دادن ۲۰ درصد ظرفیت خود حفظ کند. شیائومی نیز زمانی که فناوری شارژ سریع HyperCharge خود را معرفی کرد، ادعای مشابه، البته محافظه‌کارانه‌تر، داشت.پروتکل های اختصاصی ممکن است یک شبه به دلیل نگرانی های مربوط به سلامت باتری ناپدید نشوند.
سلامت باتری
در واقع، احتمالاً بارها شنیده اید که سلامت باتری بدون اقدامات احتیاطی کافی می تواند به طور قابل توجهی بدتر شود. Oppo می گوید که با استفاده از یک الگوریتم اختصاصی که دائما جریان شارژ را تنظیم می کند، توانسته است از این دام احتمالی جلوگیری کند. همچنین شیاومی باتری های لیتیوم یون خود را برای طول عمر بهتر تنظیم کرد.
حتی اگر ادعاهای سلامت باتری را به صورت واقعی در نظر بگیریم، مشخص نیست که چرا این اقدامات نمی توانند در کنار استانداردهای جهانی مانند USB-PD اجرا شوند. از این گذشته، آخرین مشخصات منبع تغذیه قابل برنامه ریزی USB در حال حاضر از سطوح متغیر ولتاژ و جریان پشتیبانی می کند.
اگر پروتکل های اختصاصی واقعاً ضروری هستند، حداقل کاری که سازندگان می توانند انجام دهند بهبود سازگاری با استانداردهای باز است. ما چندین حرکت در این راستا دیده‌ایم، مانند سری شارژرهای فلش کوچک Oppo با پشتیبانی از شارژ SuperVOOC و USB-PD PPS. در حالی که این شرکت هنوز تمایلی به فروش این محصولات در خارج از چین نشان نداده است، وان پلاس ظاهرا اولین حرکت را انجام داده است.
در سال ۲۰۲۰، OnePlus 8T با آداپتور Dash Charge 65 واتی عرضه شد که از USB-PD تا ۴۵ وات نیز پشتیبانی می‌کرد. این پشتیبانی تا به امروز ادامه داشته است و آخرین آداپتور شارژ ۱۵۰ واتی این شرکت نیز به همان میزان از USB-PD پشتیبانی می کند. در حالی که ۴۵ وات با ۶۵ وات (یا حتی ۱۰۰ وات) مورد نیاز بسیاری از لپ‌تاپ‌ها فاصله زیادی دارد، امیدواریم این نشانه‌ای باشد که روزهای شارژرهای اختصاصی یکبار مصرف به پایان رسیده است.
